Morgen is het dan zover, onze prachtige zoon wordt 1 jaar. Wat een rijkdom, wat een zegen, wat een wondelijk Godsgeschenk!
Het is best wel raar, maar ik heb een heel dubbel gevoel.
Ik vind het super leuk dat hij jarig is, maar ook best emotioneel.
Het is net alsof je weer iets afsluit, wat is geweest komt (bij Daniël iig) nooit meer terug.
Voor ongeveer een dikke week terug ben ik volledig gestopt met borstvoeding, dat was ook zo'n raar gevoel.
Het is heerlijk om eindelijk weer normale bh's aan te kunnen, ipv die A sexy voedingsbh's, en ik heb weer een stukje meer vrijheid in als ik weg wil bijv, maar toch is dat ook weer een soort afscheid, ook zoiets wat bij Daniël iig niet meer terug komt.
Het wordt zo'n grote jongen al, er zijn mensen die zeggen "Het wordt al echt een peutertje". En ik denk dan, nee joh, hij is mijn kleine ventje toch?! Ja Jantien... Maar kleine kindertjes worden groot, en dat begint nu al!!
En zo langzamerhand begint het dan tot me door te dringen dat onze kleine Daniël geen baby meer is, maar idd bezig is om een peutertje te worden.
We zijn dankbaar dat het zo goed gaat met hem, alles wat volgens de boekjes een kind van 1 jaar zou moeten kunnen kan hij, en zelfs al meer dan dat. Hij heeft zijn eerste stapjes al alleen gezet, alleen toen hij zich bewust werd wat hij had gedaan, besloot ie dat dat toch heel eng was, en schuiven met zijn knieën op de grond toch een stuk veiliger was. Maar toch, hij ontwikkeld zich steeds meer in het evenwicht houden, en zal over niet al te lange tijd vast helemaal los gaan lopen.
Goed, wij hebben de slingers en ballonnen opgehangen, en gaan nu nog ff genieten van een biertje en een wijntje. Morgen vast weer een blog, met als middelpunt onze PEUTER.
Nieuwe sieraden op: http://picasaweb.google.com/jantinavanveelen/Sieraden#
0 reacties:
Een reactie posten